Το βιβλίο κυκλοφορει από τις Εκδόσεις Πηγή.
Ο
μύθος του Συννεφόδεντρου και ενός αγοριού, του Anamar, ξεκινά το
536π.Χ. και για την ακρίβεια όταν καθόταν απέναντι από τον βαριά άρρωστο
παππού του, συνειδητοποιώντας ότι ο πεντάχρονος αυτός άντρας μέχρι
λίγες ημέρες πριν ήταν ένας άνθρωπος γεμάτος ζωή και τώρα αργοπέθαινε
δίχως να μπορούν να κάνουν κάτι ή μήπως όχι;
Δίπλα στο κρεβάτι καθόταν και ο μικρός αδερφός του Anamar που ήταν απαρηγόρητος που θα έφευγε από τη ζωή ο παππούς του. Γιατί η ίδια αρρώστια είχε πάρει τη ζωή από τον πατέρα του αλλά και πολλά άλλα μέλη του χωριού τους τα τελευταία χρόνια.
Στο μυαλό του Anamar τριγύριζε μια σκέψη και για την ακρίβεια κάτι που άκουγε από μικρή ηλικία και ήταν σίγουρος πως έπρεπε να το αναζητήσει αν ήθελε να γίνει καλά ο παππούς του και όχι μόνο. Έτσι, λοιπόν η απόφαση πάρθηκε και ο νεαρός Anamar αν και ποτέ δεν είχε κάνει μακρινό ταξίδι, πήρε το σακίδιο του και ξεκίνησε αφήνοντας πίσω όσους αγαπούσε με την ελπίδα να βρει το Συννεφόδεντρο για να σωθεί το χωριό του.
Ενδεχομένως, η απορία που δημιουργείται είναι πως μπορεί ένα Συννεφόδεντρο να σώσει τους κατοίκους ενός χωριού;
Ο μύθος που γνωρίζει είναι πως μόνο ένας πραγματικά ανιδιοτελής μπορεί να πλησιάσει το Συννεφόδεντρο και να ζητήσει κάτι όχι μόνο για τον εαυτό του αλλά κάτι και για τους άλλους.
Από την ιστορία του Anamar γίνεται ένα μεγάλο άλμα στο χρόνο και ερχόμαστε στο 2013 όπου γνωρίζουμε τη Maggie (Μάγκι), ανιψιά ενός πολύ γνωστού δημοσιογράφου του Alex Bristow (Αλεξ Μπρίστοου) που την έχει μεγαλώσει σα παιδί του μιας και πριν δεκαπέντε χρόνια είχε χάσει τους γονείς της από δυστύχημα.
Η Μάγκι βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα δυσάρεστο νέο. Ο θείος της είχε φύγει από τη ζωή, έχοντας πέσει θύμα ληστείας μέσα στο ίδιο του το σπίτι. Πρέπει να ταξιδέψει μέχρι τις ΗΠΑ για να συναντήσει τις αρχές ώστε να την ενημερώσουν σχετικά αλλά και να κηδέψει τον θείο της.
Και λίγες ημέρες πριν, ο Άλεξ της είχε στείλει ένα γράμμα από το Κάιρο, που της έγραφε με πολύ ενθουσιασμό για ένα παρακλάδι Βερβερικής φυλής που είχε συναντήσει μαζί με έναν επιστήμονα και της είχε ζητήσει τις σημειώσεις που είχε εσωκλείσει μαζί με την επιστολή να τις κρατήσει μέχρι να συναντηθούν.
Πλέον είναι αργά...ή μήπως δεν είναι και πρέπει να διαβάσει τις σημειώσεις για να δει σε τι ήταν μπλεγμένος ο θείος της ή έστω τι ήταν αυτό που είχε ανακαλύψει στο Κάιρο;
Από τη πρώτη μέρα που επισκέφτηκε τις ΗΠΑ η Μάγκι γνώρισε έναν πολύ καλό γείτονα αλλά και φίλο του θείου της τον Jason (Τζέισον). Που ήταν εκείνος που βρήκε νεκρό τον Άλεξ, ωστόσο από την αρχή κάτι ένιωθε μέσα του ότι δεν πήγε καλά με το θάνατο του φίλου του. Επειδή ο Άλεξ είχε μιλήσει για την ανιψιά του στον Τζέισον παρόλο που δεν είχαν ξανασυναντηθεί ένιωθε οικεία μαζί της. Ο Τζέισον ήταν αποφασισμένος να βοηθήσει και να στηρίξει την Μάγκι όσο μπορούσε σε αυτή τη δύσκολη στιγμή της ζωής της αλλά και δίχως να το γνωρίζει τότε να αποτελεί ένα συνδετικό κρίκο στην επίλυση του μυστηρίου...
Μυστήριος ο θάνατος του Άλεξ αλλά και η ιστορία που θα διαβάσουμε, δεν είναι από τα βιβλία φαντασίας που γνωρίζεις από πριν τι πρόκειται να συναντήσεις. Η φαντασία παίρνει την πραγματική της μορφή, δηλαδή αυτό που συχνά ακούμε, ότι είναι η αφύπνιση της όρασης του αόρατου, που γίνεται ορατό.
Ο χρόνος εδώ αποκτά μια άλλη διάσταση, μήπως τελικά οι πράξεις του παρελθόντος δεν καθορίζουν το μέλλον αλλά μπορεί το μέλλον να καθορίσει το παρελθόν;
Έχουμε μάθει ή καλύτερα μας έχουν μάθει να χωρίζουμε τον χρόνο να τον βάζουμε σε περιθώρια παρελθόν, παρόν και μέλλον. Αν δεν υπήρχαν αυτά τα περιθώρια και μπορούσε το παρόν να επηρεάσει όχι μόνο το μέλλον όπως ήδη γνωρίζουμε αλλά και το παρελθόν;
Ένα από βασικά στοιχεία του βιβλίου είναι ο χρόνος και πόσο εύπλαστος μπορεί να γίνει αλλά και πως μπορούν πολλά πράγματα που θεωρούμε δεδομένα τελικά να μην υπάρχουν.
Καταιγιστικές εξελίξεις στο βιβλίο, γρήγορη πλοκή και θεωρώ ότι πρέπει να είναι συγκεντρωμένος ο αναγνώστης για να μπορεί να το παρακολουθήσει. Ωστόσο θα βρείτε ερωτήματα που όντως αξίζει να καλοσκεφτούμε όλοι μας.
Στη ζωή του ανθρώπου πολλοί επιστήμονες προσπαθούν να πετύχουν την μακροζωία και άλλοι εύχονται να την είχαν, έχει όμως αξία; Γιατί αν η μακροζωία αποτελείται από την ενήλικη ζωή και όπως αναφέρει η συγγραφέας μας αν κάποιος φτάνει σήμερα στα 80-90 χρόνια και μπορεί να φτάσει στα 120-130χρόνια δεν θα του προσφέρει ξανά τη παιδική, ανέμελη ηλικία αλλά απλά θα παρατείνει την ενήλικη ζωή. Άρα έχει πραγματική αξία η μακροζωία;
Θεωρούμε δεδομένο τους ανθρώπους μας και ξεχνάμε πόσο εύθραυστη είναι η ζωή μας με αποτέλεσμα όταν χάνουμε κάποιον να αποκτά τότε μεγαλύτερη αξία η κάθε λέξη, πράξη, συναίσθημα που έχουμε ζήσει μαζί του. Γιατί όμως τότε πρέπει να το θυμόμαστε; Μήπως θα ήταν καλύτερα να σεβόμαστε την κάθε ημέρα που ξυπνάμε και να τη ζούμε πραγματικά;
Πιστεύουμε πως ο χρόνος είναι κάτι που κυλά όπως θέλουμε εμείς, όμως δεν τον καθορίζουμε πραγματικά εμείς, μπορεί να έχουμε την ελεύθερη βούληση των επιλογών μας αλλά πάντα βρισκόμαστε σε ένα σταυροδρόμι αποφάσεων και ο χρόνος απλά συνεχίζει να κυλά.
Η αγάπη, ο σεβασμός, η ανιδιοτέλεια, η ελπίδα, η πίστη είναι μερικά βασικά στοιχεία που στηρίζεται το βιβλίο αυτό και προσπαθεί να μας δώσει τα καλύτερα μηνύματα για να συνειδητοποιήσουμε ότι τίποτα μα κυριολεκτικά τίποτα δεν είναι δεδομένο στη ζωή μας και παρόλο που έχουμε πάντα το ελεύθερο της επιλογής, πρέπει να γίνεται με νηφαλιότητα και ηρεμία για να μπορούμε να εκτιμήσουμε και το πιο μικρό κομμάτι των αποτελεσμάτων της τελικής μας επιλογής.
Κλείνοντας, την αναφορά μου στο "Συννεφόδεντρο" της Margaret P. Dalkour θεωρώ ότι είναι ένα παράθυρο που αν το ανοίξετε θα σας προσφέρει μια θέα σε μια διαφορετική διάσταση των πραγμάτων που θεωρούμε δεδομένα γύρω μας. Αλλά και να σας βοηθήσει να συνειδητοποιήσετε πως όλοι αφήνουμε έχουμε μια "υπογραφή" ή ένα ενεργειακό ίχνος αν θεωρείτε πιο σωστή έκφρασή που μπορεί να επηρεάσει όχι μόνο εμάς αλλά και τους συνανθρώπους μας είτε σε άμεσο είτε σε βάθος χρόνου.
Κανένας δεν είναι πιο σημαντικός ή ασήμαντος από τον άλλο. Όλοι έχουμε έρθει για ένα σκοπό/ρόλο σε αυτή τη ζωή, απλά αυτό που διαφέρει μεταξύ μας είναι η χρονική διάρκεια που το συνειδητοποιούμε.
Anastasia Perrou ® για την Bookaholic Thoughts & την The Book Voice
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου